ಫಲ ವೈಭವ .. ಪ್ರಕೃತಿಯ ರಮ್ಯ ಕಾವ್ಯ

                   ಉತ್ತರವೇ ಇರದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದು ..  ಬೀಜ ಮೊದಲೋ ವೃಕ್ಷ ಮೊದಲೋ..

 ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ನಾವೇ   ..ಪ್ರಕೃತಿ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.


 ಹನಿ ನೀರ ಸಿಂಚನಕ್ಕೆ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯೊಳಕ್ಕಿಳಿಸಿ ಮಣ್ಣ ಪದರದಿಂದ ಬೇಕಾದ ಜೀವರಸವ ಹೀರಿ, ಚಿಗುರೊಡೆದು, ಮೇಲೆದ್ದು ಹಸಿರಾಗಿ  ಬೆಳೆದು ಎತ್ತರೆತ್ತರಕ್ಕೇರುವ  





 ಈ ಸೋಜಿಗ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹೂ ಬಿಟ್ಟು ಕಾಯಿ ಕಚ್ಚಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಮತ್ತೊಂದು ಅದ್ಭುತ.












ವಂಶಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾತ್ರ ಅದರ ಗುರಿ .. ನಮಗೋ ಅದರ ಬಣ್ಣ, ರುಚಿ , ಸುವಾಸನೆಗಳತ್ತಲೇ ನೋಟ.  

ತಾಯಿ ತನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತು ತಿಂಗಳು ಮಗುವನ್ನು ಹೊತ್ತಂತೆ ಪ್ರತಿ ಸಸ್ಯವೋ ತನಗೆ ಭಾರವಾಗುವಂತಹ ಹಣ್ಣು ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. 








ಯಾರು ನೋಡದಿದ್ದರೆ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೆ ಬಿದ್ದು ಭೂಮಿ ಸೇರಿ ಮತ್ತೊಂದು ಜೀವಕ್ಕೆ ನಾಂಧಿಯಾಗುತ್ತದೆ... ಹಾಗಂತ ಎಲ್ಲಾ ಹಣ್ಣಿನೊಳಗೂ  ಬೀಜ ಇದ್ದೇ ಇರಬೇಕೆನ್ನುವ ನಿಯಮವೇನಿಲ್ಲ. 

ಮತ್ಯಾರಿಗಾಗಿ ಹಣ್ಣನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ... ? ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಜಾಲದ ತಾಯಿ ತಾನೆ? ಒಬ್ಬರಿಗೆ ನಿರುಪಯುಕ್ತವೆನಿಸಿದ್ದು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಆಹಾರ.. 

ಮರ ಗಿಡಗಳು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಪಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಮರಳಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿಸುತ್ತವೆ.. ತಮ್ಮದಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ .. ಹೆತ್ತೊಡಲಿಗೆ  ನೆರಳಾಗಿ ತಂಪು ನೀಡುತ್ತದೆ.   

ಮನುಷ್ಯನೂ ಅದರ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಅಂಗ.. ತಾಯ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಪಾಲು. ನಾವೋ ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಮಕ್ಕಳು ನಮಗೆ ನಮ್ಮದೇ ಮೇಲು .. 

.. ಪಡೆದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು     ಮರಳಿ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದಾದರೆ

. ನಮ್ಮ ಸುಮಧುರ ನಾಳೆಗಳಿಗಾಗಿ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವೈಭವವನ್ನು

 ಹಾಳುಗೆಡವದಿರೋಣ.. 

ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಇವೆಲ್ಲ ಕೇವಲ ಚಿತ್ರಪಟ ಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯದೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡು ಅನುಭವಿಸಲು ಆಗುವಂತಿರಲಿ. ಕಾಡತೊರೆ, ಉಲಿವ ಹಕ್ಕಿ , ಹಸಿರ ಸಿರಿ ಸೊಬಗು ಉಳಿಸೋಣ ಬೆಳೆಸೋಣ ...