ಅಕ್ಕಿ ಆರಿಸುವಾಗ .......

ಅವಳದೋ ಧ್ಯಾನಸ್ಥ ಭಾವ. ಕಾಣದಿರುವುದನ್ನೇ ಕಾಣುವ ಹಂಬಲ. ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಚಡಪಡಿಕೆ, ಆ  ಹುಡುಕಾಟದ ಅರಿವು  ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು,ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ಉಣ್ಣುವ ಬಾಯಿಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೂ ನಿರಾಳತೆಯಿತ್ತು.  

ಮೊರದ ತುಂಬಾ ಇದ್ದ   ಬಿಳಿ ಅಕ್ಕಿ ದೂರ ನಿಂತವರಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಅದು ಕೇವಲ ಬಿಳಿ ಹಾಸು.ಆ ನೋಟಕ್ಕೆ  ಅದು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. . ಮತ್ತೇನೋ ಇದೆ ಎಂಬುದರ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ. 

 ಬತ್ತ, ಕಲ್ಲು, ಹೊಟ್ಟು.. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇತ್ತದು ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಅಕ್ಕಿಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿ.. ಕಾಣದುಳಿದೀತೇ..?? ಕಣ್ಣು ಬಯಸಿದ್ದು ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕೈಗೆ ಅವಸರ. ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಕಿರುನಗು.ಎಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದರೂ  ಕಂಡು ಹಿಡಿದೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಎಂಬ ಗೆಲುವಿನ ಭಾವ. ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರಿಸಿ ನೋಡುವ ಚಪಲ. 

 ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡದ್ದು ಕೈಯಿಂದ ಜಾರಿ ಹೋದಾಗ ನಿರಾಶೆ. ಒಮ್ಮೆ ಜಾರಿದ್ದು ಕೂಡಾ ಹಾಗೆ ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕೀತೇ.. ಸಿಕ್ಕಿದರೂ ಇದಲ್ಲವೇನೋ..ಅದಿನ್ನೂ ಕೈಗೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬ ಒದ್ದಾಟ.. ಬೆರಳುಗಳ ಪಟ್ಟಿನಿಂದ ನುಣುಚಿ ಬೀಳುವ ಅವುಗಳ ಮೇಲೇನೋ ದ್ವೇಷ.. 

ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿದರೆ ಸಾಕೇ.. ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಗಾಳಿಗೆತ್ತರಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮೊರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುವುದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಪುಡಿ ದೂಳು..

 ಬೇಡದಿದ್ದುದನ್ನು ಆರಿಸಿ ಹೊರಚೆಲ್ಲುವುದೂ ಕಠಿಣ. ಬೇಕಿದ್ದದ್ದು ಮೊದಲು ಅದರೊಳಗೇ ಇತ್ತಲ್ಲ.. ಅದರಿಂದ ಹೊರ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಒನಕೆಯ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ  ಸಿಕ್ಕದೇ ಉಳಿದ ಅದೇ ಬತ್ತ ಈಗ ಬೇಡವಾಗಿದ್ದುದು... ಅಕ್ಕಿಯಿಂದ ಹೊರಹಾಕಬೇಕಿದ್ದುದು.  ಆ ಪೆಟ್ಟು ನೀಡುವ ನೋವಿನಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದೇ ಸುಖ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಅದು ಸುಖವಾಗಿರಲೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದು ಈಗಲೇ..  

ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿತ್ತು..  ಅವಳ ಮನವೀಗ ಸ್ವತಂತ್ರ..ಕಣ್ಣುಗಳೀಗ ನಿಶ್ಚಿಂತ.. ಹೀಗೊಂದು ಧ್ಯಾನದ ಅಂತ್ಯ..