ತುಂ ಬಿನ್ ಜಾವೂ ಕಹಾ ...

ಇನ್ನೂ ಮಲಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಹೆಂಡತಿಯ ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮೂಡಿತು. ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೂಡಲೇ ಅವಳ ಕಡೆಯಿಂದ  ಇತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿ ಅಗತ್ಯದ ಯಾವುದೇ ವಸ್ತು ಉಳಿದಿಲ್ಲ  ಎಂಬುದನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಭಾರವಾದ ಸೂಟ್ ಕೇಸನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ ಹೊರಬಂದೆ. ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಇಳಿಜಾರಾದ ಕಾರಣ ಕಾರನ್ನು ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ಕೊಂಚ ದೂರ ನ್ಯೂಟ್ರಲ್‌ನಲ್ಲೆ ಚಲಾಯಿಸಿ ನಂತರ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಹೊರಟೆ. 

ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮೆಸೇಜ್ ಬಂದ ಸದ್ದು. ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ,ಹೊರಟಿದ್ದೀರಾ?.. ಸ್ವರ್ಣ..

ಗಾಡಿ ಇನ್ನೂ ಕೊಂಚ ವೇಗ ವೃದ್ಧಿಸಿಕೊಂಡಿತು ..

ಸ್ವರ್ಣ..ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಹೆಸರು. ಹೆಸರಿನಷ್ಟೆ ಅವಳೂ , ಅವಳ ವ್ಯಕ್ತ್ವಿತ್ವ, ಅವಳ ಆಲೋಚನೆಗಳು,  ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರವೆ..ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿಯ ಭೇಟಿಯಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗೆದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು.

ಕಾರಿನ ಹೆಡ್ ಲೈಟಿನ ಬೆಳಕಿಗೆ ಕಂಡ ಮುಂಜಾನೆಯ ಗಾಳಿಗೆ ಹಾರುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ  ಬಣ್ಣದ ಸೆರಗು ನನ್ನ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಯನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿತು. 

ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪರ್ಸ್ ಹಿಡಿದು  ಕಾಯುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಳು .ನನ್ನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವಳ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಅರಳಿತ್ತು ಸಂತಸ ಬೆರೆತ ನಸು ನಗು.ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿಯೇ ಬಿಟ್ರೇನೋ ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ.. ಅಂದಳು. 

ಕಾರಿನಲ್ಲಿ  ಆನ್ ಮಾಡಿದ್ದ ಎಫ್ ಎಂ ನಲ್ಲಿ ' ತುಂ ಬಿನ್ ಜಾವೂ   ಕಹಾ   .. ' ಎಂದ್ಹು  ತೇಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಡು ಆಗಷ್ಟೇ ಅವಳ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆ ಆವರಿಸಿತು.

ನನಗ್ಯಾಕೋ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಮಾತಿಗಿಂತ ಮೌನ ತುಂಬ ಹಿತಕರವೆನಿತು. ಅವಳೂ ಅದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡವಳಂತೆ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಓಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಬಾಸವಾಗುವ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ಮರಗಿಡಗಳ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣು ನೆಟ್ಟಳು. 

ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ  ರೋಡ್ ನಿಂದ ಒಂದು ಕವಲು ದಾರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಬೆರಳು ತೋರಿಸಿ ಈ ರಸ್ತೆ .. ಎಂದಳು.ತಲೆಯಲುಗಿಸಿದ ನಾನು ಸುತ್ತಲಿನ ಹಸಿರು , ಬೆಳಗಿನ ಬೆಳಕಿಗೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಮನೆಗಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ಇಳಿಸುತ್ತಲೇ ದಾರಿ ಸವೆಸುತ್ತಿದ್ದೆ. 

ದೂರದ ಪರಿವೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನೆಲ್ಲ ದುಃಖಗಳೂ ಇಂದೇ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದು ಎಂಬ  ಸಮಾಧಾನ ಭಾವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆಸಿತ್ತು. 

ಹಳೆಯ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡವೊಂದು ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದಾಗ ಅದರ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎಂದಳು. ತಾನೇ ಮುಂದಾಗಿ ಒಳ ನಡೆದು ಯಾರನ್ನೋ ಕರೆದು ಕಾರಿನಲ್ಲಿದ್ದ  ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನು ಒಯ್ಯಲು ಹೇಳಿದಳು. 

ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲೇನೋ ಕಂಪನ .ಏನನ್ನೋ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆಯೇ..  ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ ಇಣುಕಿದಂತೆನಿಸಿ, ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿಕೊಂಡೆ. ಒದ್ದೆಯಾಯಿತು ಕೈ.. ಎದೆಯೊಳಗಿನ ಭಾರ ಕರಗಿದಂತೆ.. 

ಜೊತೆಗೊಂದು ನಿರ್ಧಾರ ಭಾವ.. ಇಲ್ಲ...  ನನ್ನ ಈ ನಡೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿಗೆ ಕೆಡುಕೇನೂ ಆಗಲಾರದು  ಎನ್ನುವ  ಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ವಾಸ.

ಇವಳನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಂಡು ,ಭೇಟಿಯಾಗಿ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದಾಗಲೇ ತನ್ನ ಅನಾಥ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಅವುಗಳ ಅಗತ್ಯ ಇದೆ ಎಂದು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕರೆತಂದಿದ್ದಳು.    ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಗನ ಆಟಿಕೆ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳನ್ನು ಹರವಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಿತ್ಯವೂ ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಗೊಳಿಸಲು ಇದರಿಂದ ಉತ್ತಮ ದಾರಿಯ ಆಯ್ಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ.ಜೇಬಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ್ದ ಚೆಕ್ ಒಂದನ್ನು ಅವಳ ಕೈಗೆ ನೀಡಿ ಇದು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಾಣಿಕೆ. ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನನ್ನವಳೊಡನೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ .. ಎಂದು, ಅವಳೇನೋ ಹೇಳಲು ಬಾಯಿ ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಾರು ಚಲಾಯಿಸಿದೆ. ಕಾರಿನ ಸೈಡ್ ಮಿರರ್ ನಲ್ಲಿ ಅವಳು ತನ್ನ ಆಶ್ರಮದ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು.