ಮಾ(ಬಾ)ತುಕತೆ

ಆಗಷ್ಟೆ ಮರದಿಂದ ಅಡಿಕೆ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ಆಗಿತ್ತು.ತೋಟದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಕೇಸರಿ ಬಣ್ಣದ ಅಡಿಕೆ. ಹೆಕ್ಕಿ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಬಿಸುವುದರಲ್ಲೆ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದೆ. 

ಹಿಂದಿನಿಂದ  ಏನೋ ಸದ್ದಾದಂತಾಯ್ತು .ನನ್ನ ಹಿಂಬಾಲಕರಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಬಾತುಕೋಳಿಗಳ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪೊಂದು ಕುತೂಹಲದ ನೋಟದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದವು.

ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಡಿಕೆಯನ್ನು ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಕುಕ್ಕಿ ನೋಡಿದವು. 

ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿದ್ದ  ಹಣ್ಣಡಿಕೆಯೊಂದನ್ನು ಕೊಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕುಟುಕಿತು. ಯಾವ ರುಚಿಯೂ ಕಾಣದೆ ಪುನಃ ನೆಲಕ್ಕೆ ಹಾಕಿತು.

ನಂತರ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಹೆದರದೆ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ ಎಂದಿತು.

ಕೆಲಸದ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಾನು ಕೊಂಚ ಅಸಹನೆಯಲ್ಲಿ 'ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವೇ.. ಅಡಿಕೆ ಹೆಕ್ಕುತ್ತಿರುವುದು'.. ಎಂದೆ. 

ಇದನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ತಿನ್ನಲು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೀಯಾ..ಎಂದಿತು. 

ಕೆಲಸದ ಬೇಸರ ನೀಗಲು ಮಾತುಕತೆಯೂ ಒಂದು ದಾರಿ ಎಂದುಕೊಂಡು,' ಇಲ್ಲ..ಇದನ್ನು ಮನೆಗೆ ಒಯ್ದು ಒಣಗಿಸುತ್ತೇನೆ' ಎಂದೆ.

'ಆಮೇಲೆ ತಿನ್ನುವುದೋ..?' ಎಂದಿತದು ಸೋಜಿಗದಿಂದ.. 

'ಇಲ್ಲ..ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒಣಗಿದ ನಂತರ ಸುಲಿದು ಮಾರುತ್ತೇವೆ'ಎಂದೆ. 

ಕೊಂಚ ಗಲಿಬಿಲಿಯಿಂದ 'ಮಾರುವುದೇ .. ಹಾಗೆಂದರೇನು' ಎಂದಿತು.

'ಬೇರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕೊಡುವುದು. ಅದರ ಬದಲಾಗಿ ನಮಗೆ ಹಣ ನೀಡುತ್ತಾರೆ'. ಎಂದೆ..

'ಹಣವೇ.. ಸರಿ ಸರಿ ಆಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಲ್ಲವೇ'.. ಅಂದು ತಲೆ ಅಲುಗಿಸುತ್ತಾ ಕೇಳಿತು. 

'ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ .. ಹಣವನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ.. ಅದರಿಂದ ಆಹಾರ ಪಧಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ತಂದು, ಶುಚಿಗೊಳಿಸಿ, ಬೇಯಿಸಿ, ಮಸಾಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬೆರೆಸಿ ರುಚಿಕರವಾದ ಬಳಿಕ ತಿನ್ನುವುದು'.. ಎಂದೆ.

..ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಪಡಬೇಕೇ..ಯಾಕೋ ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗದವರಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು, ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ದಾರಾಳ ಹಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕೀಟಗಳನ್ನು,ನೆಲದಲ್ಲಿ ತೆವಳುತ್ತಿದ್ದ ಎರೆಹುಳುಗಳನ್ನು  ಹಿಡಿದು ತಿನ್ನಲು, ತನ್ನ ಗುಂಪು ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು..