ಮಾಯಗಾರ

ಅಂತರರಾಜ್ಯ ಪೊಲಿಸರಿಗೂ ಬೇಕಾದ ವಾಹನ ಕಳ್ಳ ಅವನು. ಅವನಿಗಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಿಂದಲೂ  ಬಲೆ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ  ಪ್ರಮೋಷನ್ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮೋಷನ್ ಆಗುವಂತಹ ಚ್ಯಾನ್ಸ್ ಪೊಲಿಸರದ್ದು. ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಆತ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರುವ ಸುಳಿವು ದೊರೆತು ಅವನ ಹಿಂದೆ  ಬಿದ್ದಿದ್ದರು. 

ಪೊಲಿಸರಿಗೆ ಚಳ್ಳೆಹಣ್ಣು ತಿನ್ನಿಸಿ ಮಾಯವಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮನಾದ ಆತನನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ 'ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಯಗಾರ' ಅಂತಲೇ ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಯಾರಿಗೂ ಸುಳಿವು ಸಿಗದಂತೆ ನುಣುಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದರಲ್ಲಿ ಪರಿಣತನಾದ ಆತ ಇಂದು ಖಂಡಿತ ಸಿಕ್ಕಿ ಬೀಳುವವನಿದ್ದ. ಎರಡು ಮೂರು ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಪೊಲಿಸ್ ವಾಹನಗಳು ಅವನನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೋದರೂ ತೊಂದರೆ ತಪ್ಪುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ.ಒಂದು ಪೊಲಿಸ್ ವ್ಯಾನ್ ಅಂತೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿಕೊಂಡೇ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಯೋಚಿಸಲು ಸಮಯವಿರಲಿಲ್ಲ.ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದರಂತೂ ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಜೈಲಿನಲ್ಲೇ ಕೊಳೆಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯದ್ದುದೇನಲ್ಲ.

ಹಾಗೆಂದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಅವರ ಕೈಗೆಟುಕಲು ತಾನೇನು ಮಿಠಾಯಿ ಚಪ್ಪರಿಸುವ ಹುಡುಗನೇ.. ಅವನು ಮೀಸೆಯಡಿಯಲ್ಲೇ ನಕ್ಕ. ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹೀಗಾಗಿದೆಯೇನೋ..!! ಆಗೆಲ್ಲ ಅದೃಷ್ಟ ಅವನನ್ನು ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದೂ ಅವನಿಗೆ ಅದೇ ಧೈರ್ಯ. 

ಇಂದು ಅವನು ಕದ್ದ ಕಾರೇನು ಚಿಲ್ಲರೆಯದಲ್ಲ. ಯಾರ ಕೈಗೆ ಧಾಟಿಸಿದರೂ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಮೋಸವಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಷಯ ನೆನಪಾದೊಡನೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಾಗೃತನಾದ. ಎಕ್ಸಲರೇಟರ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾಲು ತೆಗೆಯದೇ ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಾಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಕಣ್ಣು ಕೂಡಾ ಅಷ್ಟೇ ವೇಗವಾಗಿ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರವನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎಡಗಡೆ ಕಲ್ಲಿನ ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಒಳಗಿಂದ ಧೂಳಿನ ಮೋಡವನ್ನೆಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹಳೇ ಟ್ರಕ್ ಒಂದು ಅಡ್ಡಡ್ಡಲಾಗಿ ಧುತ್ತೆಂದು ರಸ್ತೆಗಿಳಿತು. ಕಣ್ಣೆವೆ ಇಕ್ಕುವುದರೊಳಗೆ  ಆಗಿ ಹೋಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಅಪಘಾತವನ್ನು ಚಾಣಾಕ್ಷತನದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿ ಟ್ರಕ್ ಬಂದ ದಿಕ್ಕಿನೆಡೆಗೆ ಕಣ್ಣು ಹೊರಳಿಸಿ ನೋಡಿದ.  

ಕಬ್ಬಿಣದ ಗೇಟ್ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಮುಚ್ಚುತ್ತಾ ಇತ್ತು. ತಕ್ಷಣ ಕಾರನ್ನು ತೊಂಬತ್ತು ಡಿಗ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿಸಿ ಆ ಗೇಟಿನೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿಸಿದ. ಆಟೋಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಗೇಟ್ ಅದು. ಕಾರು ಒಳ ಬಂದ ನೂಲೆಳೆಯಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೇಟ್ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಲಾಕ್ ಆಗಿತ್ತು. ತನ್ನ ಸಂತಸವನ್ನು ಕಾರಿನ ಸ್ಟೇರಿಂಗಿನ ಮೇಲೆ ಗುದ್ದಿ ಆಚರಿಸಿದ. ಅದೊಂದು ಕಮಟು ಹೊಗೆಯಿಂದಾವರಿಸಿದ್ದ ಯಾವುದೋ ಕಾರ್ಖಾನೆ.ಆದರೆ ಇದು ಕೂಡಾ ಸುರಕ್ಷಿತ ಸ್ಥಳವೇನು ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.  ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಇದರೊಳಗೇ ಉಳಿಯಬೇಕಾದ್ದರಿಂದ ಪಕ್ಕನೆ  ಕಾಣದಂತಿರುವ ಅಡಗು ತಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಅತ್ತಿತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದ. 

ಕಾರನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೂವ್ ಮಾಡಿ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಭಾರೀ ಗಾತ್ರದ ಕಭ್ಬಿಣದ ಷೆಡ್ ಒಳಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಅದರೊಳಗೆ ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತು ನಿಲುಕಿಸಿ ನೋಡುವಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಳೇ ಕಬ್ಬಿಣದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ರಾಶಿ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಷೆಡ್ಡಿನ ಮತ್ತೊಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಏನಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಕಾಣಿಸದಷ್ಟು ಕಪ್ಪು ಹೊಗೆ. ಭಾರೀ ಗಾತ್ರದ ಯಂತ್ರಗಳ ಸದ್ದು ಕಿವಿ  ಒಡೆದು ಹೋಗುವಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯಂತೂ ಅವನು ಎಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಿದರೂ ಆ ಸದ್ದು ಅವನ ಕಿವಿಯನ್ನೇ ತಲುಪುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಕಾರಿನ ಫಸ್ಟ್ ಏಡ್ ಬಾಕ್ಸ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ಕಿವಿಯೊಳಗೆ ಹತ್ತಿ ತುಂಡನ್ನು ತುರುಕಿದ.ಕೂಡಲೇ ಹೊರ ಹೋಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸೀಟು ಅಡ್ಡ ಹಾಕಿ ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್ ಮಾಡೋಣ ಎಂದು ಸೀಟಿನ ಕೆಳಗಿರುವ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಎಳೆದಿದ್ದನಷ್ಟೆ. ಕಾರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೇ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆದ್ದಿತು. ಅರ್ರೇ.. ಇದೇನಾಗ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಕಿಟಕಿಯ ಗ್ಲಾಸ್ ಜಾರಿಸಿ ಹೊರಗಿಣುಕಿದ. ಅವನ ಕಾರೀಗ ನೆಲದಿಂದ ಸುಮಾರು ಹತ್ತನ್ನೆರಡು ಅಡಿಗಳ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ನೇತಾಡುತ್ತಿತ್ತು.ಗಾಬರಿಯಿಂದ  ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಹಾರೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲು ನೂಕಿದ. ಆದರೆ ಅದೆಲ್ಲಿ ತೆರೆಯಿತು?! ಹೊರಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಯ  ಕಬ್ಬಿಣದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾರದಂತೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಕಾಂತೀಯ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. 

ಅವನ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವರಿನಿಂದ ಒದ್ದೆಯಾಯಿತು. ಎದುರಿನ ಗಾಜಿನಲ್ಲಿ ಕಾರಿನೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ವಸ್ತುಗಳು ಜೋತಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದುದು ಅರೆ ಬರೆಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದೊಪ್ಪನೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕಳಚಿಕೊಂಡಂತಾಯ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಇವನ ಕಾರು ಕೂಡಾ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕೇಸರಿ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಹಾಗಾಯಿತು ಅಷ್ಟೆ. ಸುಡು ಬಿಸಿಯ ಅಲೆಯೊಂದು ಹಾಯ್ದು ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಆಗಿ ಕರಗಿ ನೀರಾಯಿತು. ಅವನೀಗ ನಿಗಿ ನಿಗಿ ಉರಿಯುವ ಕೆಂಡವಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದ.

ಹೊರಗೆ ಪೋಲಿಸ್ ವಾಹನ ಮುಚ್ಚಿದ ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ನಿಧಾನಿಸಿತು. 'ಸ್ಕ್ರಾಪ್ ಮೆಲ್ಟಿಂಗ್ ಎಂಡ್ ರಿಸೈಕ್ಲಿಂಗ್ ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿ' ಎಂಬ ಬೋರ್ಡನ್ನು ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದಲೇ ಇಣುಕಿ ಓದಿದ ಇನ್ ಸ್ಪೆಕ್ಟರ್  ಚಾಲಕನಿಗೆ ಮುಂದೆ ಚಲಿಸುವಂತೆ ಕೈ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ. 

'ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಯಗಾರ' ಮುಂದುವರೆದಿತ್ತು.. ಆದರೆ ಮಾಯಗಾರ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಾಯವಾಗಿದ್ದ. 

-- 

Anitha Naresh Manchi

ಬೆಕ್ಕೇ ಬೆಕ್ಕೇ ಮುದ್ದಿನ ಸೊಕ್ಕೇ..

"ನನ್ನ ಹೊಸ ಸಾಕ್ಸ್ ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲ?" ಪತಿರಾಯರು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟು ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. 

"ಅಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ ನೋಡಿ.. ಯಾವಾಗ್ಲು ಇಡುವ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲೇ.. ಸ್ವಲ್ಪ ಸರಿ ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದ್ರೆ ಸಿಗುತ್ತೆ.. ನಾನೇ ಕೈಗೆ ಹಿಡಿಸಿ ಆಗ್ಬೇಕು ನಿಮ್ಗೆ.." ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋರಿನಿಂದ ದಬಾಯಿಸಿದೆ. 

"ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ರೆ ನಿನ್ನನ್ಯಾಕೆ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೆ? ಬೇಗ ಹುಡ್ಕಿ ಕೊಡು ಲೇಟ್ ಆಗ್ತಿದೆ ನಂಗೆ.."

"ಅರ್ರೇ ..!! ಅಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ ನಿನ್ನೆ ..ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತೆ.. ಅದ್ಕೇನಾದ್ರೂ ಕಾಲು ಇದೆಯಾ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹೋಗ್ಲಿಕ್ಕೆ.." ಎಂದು ಗೊಣಗುತ್ತಾ ನಾನೂ ಬಂದು ನೋಡಿದೆ.  ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ..

"ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ.. ಸರೀ ನೆನಪಿದೆ ನಂಗೆ.. ಈಗ ನೀವು ಬೇರೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ.. ಆಮೇಲೆ ಹುಡ್ಕಿಡ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ.

"ನೀನು ಹುಡ್ಕಿ ಇಡು.. ಬಂದು ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಓಡಾಡ್ತೀನಿ ..ಇದೇನು ಹೊಸ ಸಮಸ್ಯೆ ಅಲ್ಲ.. ಮೊನ್ನೆಯೂ ಒಂದು ಹೀಗೇ ಆಗಿತ್ತು.. ಇವತ್ತಿನ್ನು ಒಂದೊಂದು  ಕಾಲಿಗೆ ಒಂದೊಂದು  ಬಣ್ಣದ್ದನ್ನು  ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ಬೇಕಷ್ಟೆ.." ಎಂದು ದುಸು ದುಸು ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದರು.

ಇವ್ರು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿಯೇ ಇತ್ತು.. ಮೊನ್ನೆ ಕೂಡಾ ಒಂದು ಸಾಕ್ಸ್ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಸಿಕ್ಕಿರಲೇ ಇಲ್ಲ.. ಇವತ್ತಂತೂ ಹುಡುಕಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕು ಎಂದು ಸೆರಗು ಬಿಗಿದು ಸಿದ್ಧಳಾದೆ. ರೂಮ್ ಇಡೀ ಜಾಲಾಡಿದರೂ  ಅದರ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ. ಯಾಕೋ ಕವಾಟಿನ ಹಿಂದೆ  ಕೂಡಾ ನೋಡಿ ಬಿಡುವ ಎಂದೆನಿಸಿ ಟಾರ್ಚ್ ಹಾಕಿ ನೋಡಿದೆ. ಕಪ್ಪಗೆ ಏನೋ ಕಂಡಿತು.  ಸೀದಾ ಮುಟ್ಟಲು ಹೆದರಿಕೆಯಾಗಿ ಒಂದು ಕೋಲು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮೆಲ್ಲನೆ ಎಳೆದೆ.

ನೋಡಿದರೆ ಅದು  ಹರಿದು ತೂತಾಗಿ ಜೀರ್ಣಾವಸ್ಥೆಗೆ ತಲುಪಿರುವ ಇವರ ಹೊಸ ಸಾಕ್ಸಿನ ಕಳೇಬರ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದ ಹಳೆ ಸಾಕ್ಸಿನ ತುಣುಕುಗಳು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದವು.ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ  ಮೋಕ್ಷ ಕಂಡ ಎರಡು ಸಾಕ್ಸಿನ ಅವಸ್ಥೆ ನೋಡಿದರೆ ಇದು ಮೂಷಿಕರಾಜನ ಕೆಲಸವೇ ಅಂತ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. 

ಇದನ್ನು ಹಿಡಿಯುವುದು ಹೇಗಪ್ಪ ಅನ್ನೋದನ್ನ  ತಲೆ ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಚಿಂತಿಸತೊಡಗಿದೆ.ಕೂಡಲೇ  ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಯಾವುದಾದ್ರು ಇಲಿ ಕೊಲ್ಲುವ ಔಷಧ ಕೊಡಿ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ಅವರು ಒಂದು ಬಿಸ್ಕೆಟ್ ತರದ ತುಂಡುಗಳಿರುವ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಕೊಟ್ಟು ಇದನ್ನು ರಾತ್ರಿ ಇಲಿ  ಬರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿಇಡಿ. ಇದನ್ನು ತಿಂದ್ರೆ ಇಲಿ ಕೂಡಲೆ ಸಾಯ್ತದೆ. ಆದ್ರೆ ಇದನ್ನು ಇಡುವ ಮೊದಲು ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುವ ಯಾವುದಾದ್ರು ತಿಂಡಿ ಇಟ್ಟು ಮೊದಲು ಅದನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಬೇಕು. ನೋಡಿ ಈ ಚಕ್ಕುಲಿ, ಕೋಡುಬಳೆ, ನೆಲಗಡಲೆ ಚಿಕ್ಕಿ, ಚಿಪ್ಸ್ ಇದೆಲ್ಲ ಇಲಿಗೆ ಬಾರೀ ಇಷ್ಟ ಅಂದ್ರು.ಸರಿ ಎಲ್ಲಾ ಒಂದೊಂದು ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಕೊಡಿ ಅಂತ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. 

ಇವರು ಸಂಜೆ ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಬಂದವರು ನಾನು ಕಾಫೀ ಮಾಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಿಂಡಿ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ತಟ್ಟೆಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮ್ಯಾಚ್ ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಸುರು ಮಾಡಿದ್ರು. ಹೋಯ್.. ಅದು ನಿಮ್ಗಲ್ಲ .. ಇಲಿಗೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ .. ಅಂತ ಕಿರುಚಿ ಅವರ ಕೈಯಿಂದ ತಟ್ಟೆ ಎಳೆದಿಟ್ಟು ಅವರಿಗೆ ಸಪ್ಪೆ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ತುಂಬಿದ ತಟ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟೆ. 

ತಿಂಡಿ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಆದ್ರೂ ಇಲಿ ಒಂದು ದಿನವೂ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಇರುವ  ವಿಷಪೂರಿತ ಬಿಸ್ಕೆಟ್ ಮುಟ್ಟಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ಹೇಳಿದ್ರು ಅಂತ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಹಣ್ಣಿನ ಒಳಗೆ ಅದರ ಬಿಸ್ಕೆಟ್ ತುರುಕಿ ಇಟ್ಟೆ. ಸಾಲದು ಅಂತ  ಫ್ರುಟ್ ಸಲಾಡ್ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ರೂ ಆ ಮೂಷಿಕ ಮೂಸಿ ಕೂಡ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಊಹೂಂ.. ಅದನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ನುಚ್ಚು ನೂರು ಮಾಡಿ ಆರಾಮವಾಗಿ ರಾತ್ರಿ ದಡ ಬಡ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ ಅತ್ತಿತ್ತಾ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ಕಾರ್ಫ್, ಕರ್ಚಿಫ್, ,ಟಿ ವಿ  ಗೆ ಮುಚ್ಚಿದ ಬಟ್ಟೆಯ ಕವರ್, ಮಗನ  ತಲೆ ಏರುವ ನಮೂನೆವಾರು ಕ್ಯಾಪುಗಳು ಆಗಿಂದಾಗ್ಗೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಹೊಸ ಡಿಸೈನಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕೈ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಸಮಸ್ಯೆಂದಾಗಿ ನನ್ನ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಹನ್ನೆರಡಾಣೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಸಂಜೆ ಮಗ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಅವನ ಬೈಕಿನ ಎದುರು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಬಾಕ್ಸ್ ಇತ್ತು. "ಇವತ್ತು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರದ್ದಾದ್ರೂ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಉಂಟಾ ಹೇಗೆ.. ಏನೋ ಗಿಫ್ಟ್ ಇದ್ದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತೆ" ಅಂದೆ. "ಇದು ನಿಂಗೆ ಅಂತ್ಲೇ ತಂದಿದ್ದು, ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬಿಡಿಸಿ ನೋಡು"  ಅಂತ ಬಾಕ್ಸನ್ನು ನನಗೆ  ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಿದ. 

ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಬಾಕ್ಸ್ ತೆರೆದು ಇಣುಕಿದರೆ ಪುಟ್ಟ ಬೆಕ್ಕಿನ ಮರಿಯೊಂದು 'ಮಿಯಾಂಯ್' ಎಂದಿತು. 

"ಇದೆಂತಕ್ಕೆ ತಂದೆ ಮಾರಾಯ. ಈಗ ಇರೋ ಇಲಿ ಸಾಕಲಿಕ್ಕೆ ಬಿಸ್ಕೆಟ್, ಚಿಪ್ಸ್ ತಂದು ಸಾಕಾಯ್ತು ಇನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ಹಾಲು ಕೂಡಾ ತರ್ಬೇಕು" ಅಂತ ಗೊಣಗಿದೆ. ಹಾಲಿನ ಪಾತ್ರೆಗೆ ಬಾಯಿ  ಹಾಕಿ ನೆಕ್ಕಿಕೊಂಡು, ರಾತ್ರಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ  ಗುರ್ ಗುರ್ ಎಂದು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ ಮಲಗುವ  ಈ 'ಫಿಲಿಸ್ ಡೊಮೆಸ್ಟಿಕ್' ಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನನಗೆ 'ಸ್ಟಿಕ್' ಹಿಡಿದು ಓಡಿಸುವಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. 

ನನ್ನ ಗೊಣಗಾಟಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಅವನು "ಇದು ನಿನ್ನ ಮಾಮೂಲಿ ಕಂಟ್ರಿ ಬೆಕ್ಕಲ್ಲ. ಇದು ಪರ್ಷಿಯನ್  ಕ್ರಾಸ್ ಬೆಕ್ಕು .. ಇದರ ಬಾಲ ನೋಡು ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಇದೆ.... ಈಗ  ನಮಗೆ ಉಪದ್ರ ಕೊಡುವ ಇಲಿಗಳಿಂದ ನಮಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಕರುಣಿಸುವ ದೇವರು ಇದು..  ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡದಾಗಲಿ.. ಆಮೇಲೆ ನೋಡು"  ಎಂದ. 

ಒಡನೆ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ದುರ್ಯೋಧನ ಹೇಗೆ 'ನಿಷ್ಪಾಂಡವ ಪ್ಲಥ್ವಿ'ಯ ಬಗ್ಗೆ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದನೋ  ಹಾಗೆ ನಾನು ಮೂಷಿಕವಿಲ್ಲದ ವಾಸದ ಮನೆಯ ಕನಸು ಕಂಡೆ. ಈ ಬೆಕ್ಕಿನ ಜಾತಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಇರಲಿ..  ಇಲಿ ಹಿಡಿಯುವುದು ಅದರ ಜನ್ಮ ಸಿದ್ಧ ಹಕ್ಕು ಮತ್ತು ಕರ್ತವ್ಯ ತಾನೇ... 'ಮಠದೊಳಗಣ ಬೆಕ್ಕು ಇಲಿಯ ಕಂಡು ಪುಟ ನೆಗೆ'ದಿದ್ದನ್ನು ಹಿರಿಯರಿಂದ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದಿದ್ದೆನಲ್ಲ.ಇಷ್ಟು ಸಣ್ಣದನ್ನು ಸಾಕಲಿಕ್ಕೇನು ಮಹಾ ಕಷ್ಟ ಅಂದುಕೊಂಡು ಮರುದಿನದಿಂದ ಅರ್ಧ ಲೀಟರ್ ಹಾಲು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. 

ಬೆಕ್ಕಿಗಾಗಿ ರಟ್ಟಿನ ಬಾಕ್ಸಿನೊಳಗೆ ನನ್ನ ಹಳೇ ಕಾಟನ್ ಸೀರೆಯ ಹಂಸ ತೂಲಿಕಾ ತಲ್ಪ ಸಿದ್ಧವಾಯಿತು. ಮಗ ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಮಂಚದ ಅಡಿಯಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆಂದು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋದ. ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಬೆಕ್ಕಿನ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಇಣುಕಿದರೆ ಖಾಲಿಯಾದ ಹಾಸಿಗೆ ನನ್ನನ್ನಣಕಿಸಿತು. 'ಅಯ್ಯೋ ಇದನ್ನು ಏನಾದ್ರು ಇಲಿ ತೆಗೊಂಡೋಯ್ತಾ ಹೇಗೆ' ಎಂದು ಗಾಭರಿಯಿಂದ ಮಗನನ್ನೇಳಿಸಿದೆ. ಅವನ ಹೊದಿಕೆ ಸರಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ ಅವನ ಮಗ್ಗುಲಿನಿಂದ ಮೈ ಮುರಿದು ಎದ್ದ ಬೆಕ್ಕಿನ ಮರಿ 'ಮಿಯಾಂಯ್' ಎಂದು ನನಗೆ ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಹೇಳಿತು. 

"ಪಾಪ ಅಮ್ಮ ಇದು.. ರಾತ್ರಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಅಳ್ತಾ ಇತ್ತು.ಅದರ ಅಮ್ಮನನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದಲ್ವಾ.. ಅದಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಸ್ವಲ್ಪವೂ ರಗಳೆ ಮಾಡದೆ ಮಲಗಿತು" ಎಂದ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮನಃಶಾಸ್ತ್ರ ಕಲಿತವರ ಫೋಸ್ ಕೊಡುತ್ತಾ.. 

ಈಗ ನಾನೂ ಇಲಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಹೇಗೂ ಬೆಕ್ಕಿದೆ ಅಲ್ವಾ .. ಇಲಿಯೂ ಆಗೀಗ ಏನಾದರೂ ಕಾಟ ಕೊಟ್ಟರೂ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಇನ್ನು ಅದಕ್ಕಿರುವ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನೆದು, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಗಮ್ಮತ್ತು ಮಾಡಲಿ ಎಂದು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. 

ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬೆಕ್ಕು ಒಂದು ದಿನ  ಸಣ್ಣ ಹಲ್ಲಿ ಮರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ತಂದು ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ಇಟ್ಟಿತು. ಇದು ನನಗೆ ನನ್ನ ಕನಸು ನನಸಾಗುವ ಕಾಲ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿರುವ ಸೂಚನೆ ಎನಿಸಿತು.ಇದನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿ ಸಂಭ್ರಮ ಪಟ್ಟೆ. 

ಮರುದಿನ ಮಗ ಮನೆಗೆ ಬಂದವನೇ "ಅಮ್ಮಾ ಇಂದಿನಿಂದ ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಅನ್ನ ಹಾಕ್ಬೇಡ" ಅಂದ.. "ಯಾಕೋ.. ಅದೇನು ಮಾಡಿತು ನಿಂಗೆ ಪಾಪದ್ದು. ಅದ್ಕೆ ಒಂದು ಮುಷ್ಟಿ ಅನ್ನ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಎಂತ ಬರ ಬರುತ್ತಾ ನಮ್ಗೆ" ಎಂದೆ. 

"ಹಾಗಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ.. ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಅಂತ್ಲೇ ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ಆಹಾರ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಅದನ್ನು ಹಾಕ್ಬೇಕಂತೆ. ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಹೇಳಿದ. ನೋಡು ನಾನು ತೆಗೊಂಡೇ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ.ಇದ್ರ ಹೆಸ್ರು 'ಓನ್ಲೀ ಫಾರ್ ಕ್ಯಾಟ್ಸ್' ಅಂತ.  ಇದು ಜೂನಿಯರ್ ಬೆಕ್ಕುಗಳಿಗೆ. ಒಳ್ಳೇ ಬ್ರಾಂಡೆಡ್ ಕಂಪೆನಿಯ ಫುಡ್ ಇದು..  ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡ ಆದ ಮೇಲೆ ಬೇರೆ ತರದ್ದು ಉಂಟು. ಈ ಅನ್ನ, ದೋಸೆ ಇಡ್ಲಿ ಅಂತ ಮನುಷ್ಯರು ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಅದರ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಾಳಾಗುತ್ತಂತೆ.. ಇವತ್ತಿನಿಂದಲೇ ಈ ಹೊಸ ಆಹಾರ ಸುರು ಮಾಡು" ಎಂದು ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಬಿಡಿಸಿ, ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಉಂಡ್ಲಕಾಳಿನಂತದ್ದನ್ನು  ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಹಾಕಿದ. ಅದು ಬಾರೀ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ತಟ್ಟೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿತು.

ಬೆಕ್ಕು, ಬದಲಾದ ತನ್ನ ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಒಗ್ಗಿ ಹೋಯಿತು  ಎಂದರೆ ಅನ್ನ ದೋಸೆಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿರಲಿ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ಕುಡಿಯುವ ಹಾಲಿನ ಮೇಲೆಯೂ ಈ 'ಕ್ಯಾಟಾಹಾರ' ತೇಲಿಕೊಂಡು ಇರದಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನೂ ಮೂಸಿ ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಇಷ್ಟಾದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆನೇನೋ.. 

ಒಂದು ದಿನ ರಾತ್ರಿ ಪಕ್ಕನೆ ಏನೋ ಸದ್ದಿಗೆ ಎಚ್ಚರ ಆಯ್ತು. ಸದ್ದಿನ ಮೂಲ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಟಾರ್ಚ್  ಹಿಡಿದು  ಹೊರ ನಡೆದೆ. ಬೆಳಕು ಹರಿಸಿ ನೋಡಿದ ದೃಶ್ಯ ನನಗೆ ಹಾರ್ಟ್ ಅನ್ನುವುದು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ  ಅದು ಒಡೆಯುವಂತೆ ಇತ್ತು. ಬೆಕ್ಕಿನ ಆಹಾರ 'ಓನ್ಲಿ ಫಾರ್ ಕ್ಯಾಟ್'  ಪ್ಯಾಕೇಟಿನ ಒಂದು ಬದಿ ಹರಿದು ಓಪನ್ ಆಗಿ ಅದರಿಂದ ತುಂಡುಗಳು ಹೊರಗೆ ಚೆಲ್ಲಿದೆ. ಅದರ ಒಂದು ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬೆಕ್ಕೂ , ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಇಲಿಯೂ ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿವೆ. 

ಆಹಾರವನ್ನು ಅರಸಿ ತಿನ್ನುವ ಮೂಲ ಗುಣವನ್ನೇ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಕಂಪೆನಿಗಳೋ, ಅವುಗಳನ್ನು ನಂಬಿ ನಮ್ಮ ಸಹಜ ಆಹಾರವನ್ನು ಮರೆಯುವ ನಾವುಗಳೂ, ಈ ಬೆಕ್ಕಿನಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿಯಬೇಕಾದ್ದು ಇದೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. 

ಈಗ ನಾನು ಪುನಃ ಇಲಿ ಹಿಡಿಯುವ ಹೊಸ ಅನ್ವೇಷಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಿವಿ  ತೆರೆದಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಸಲಹೆಗಳೇನಾದರೂ ಇದ್ರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ತಿಳಿಸಿ.